Οι Ευρωπαίοι έλαβαν για πρώτη φορά πληροφορίες σχετικά με την κατανάλωση τσαγιού από τους Άραβες. Ο Ενετικός συγγραφέας La Marshall κατέγραψε τις συνομιλίες του Άραβα επιχειρηματία Hachi Mahemu, στις οποίες συμμετείχαν οι Κινέζοι πίνοντας τσάι. Οι ιεραπόστολοι που ήρθαν στην Ανατολή κηρύττοντας ήταν οι πρώτοι που άκουσαν γι' αυτούς και προσπάθησαν να πιουν τσάι. Ταυτόχρονα, έστειλαν σχετικές πληροφορίες στην Ευρώπη. Με την εξάπλωση των πληροφοριών για την κατανάλωση τσαγιού στη Δύση, οι επιχειρηματίες έχουν επίσης αρχίσει να δίνουν προσοχή. Οι Πορτογάλοι έφεραν για πρώτη φορά το τσάι πίσω στην Ευρώπη όταν επικεντρώθηκαν στο εμπόριο μπαχαρικών στη Νοτιοανατολική Ασία. Εκείνη την εποχή ήταν "μια εξαιρετική σπανιότητα και ένα νόστιμο ποτό, αλλά δεν έγινε ένα σταθερό εμπόρευμα στο εμπόριο." Στη συνέχεια, οι Ολλανδοί συνέχισαν να εξερευνούν νέα προϊόντα εκτός ανταγωνισμού, "μεταφέροντας καλά αποθηκευμένα αποξηραμένα φασκόμηλο σε αντάλλαγμα για κινέζικο τσάι." Αργότερα, «αγόρασαν τσάι στην Κίνα στην τιμή των 8 πένες ή 10 πένες ανά λίβρα», και η τάση της κατανάλωσης τσαγιού έγινε όλο και πιο δημοφιλής στην Ολλανδία.
Από τα διαθέσιμα δεδομένα, οι Βρετανοί άρχισαν να έρχονται σε επαφή με το τσάι στην Ανατολή κατά το πρώτο μισό του 17ου αιώνα. Μπορεί να δει κανείς ότι οι Βρετανοί ανέφεραν για πρώτη φορά τσάι στις 27 Ιουνίου 1615. R. Wichham, ο πράκτορας της βρετανικής εταιρείας Ανατολικών Ινδιών στο Hirado της Ιαπωνίας, προέτρεψε τον πράκτορα στο Μακάο Eaton να τον βοηθήσει να αγοράσει τσάι στην επιστολή: "Ο κ. Eaton, σας ενοχλεί να με βοηθήσει να αγοράσω ένα βάζο με την υψηλότερη ποιότητα τσαγιού (Chaw) στο Μακάο." Από τότε, οι Βρετανοί ταξιδιώτες έχουν αναφέρει επίσης την κατανάλωση τσαγιού στα άρθρα τους.
Αφού οι Βρετανοί είχαν επαφή με το τσάι στην Ανατολή, το ίδιο το τσάι εισήλθε επίσης στη βρετανική ηπειρωτική χώρα μέσω της Ολλανδίας. "Το τσάι εξαπλώθηκε από την Ολλανδία στη Γαλλία τη δεκαετία του 1930 και στην Αγγλία τη δεκαετία του 1950." Ο Τόμας Γκάρβεϊ, επιχειρηματίας του Λονδίνου, άρχισε να πουλάει τσάι σε καφετέριες το 1657. Ταυτόχρονα, το τσάι εισήλθε επίσης στο φαρμακείο ως φάρμακο, αλλά αυτό το κανάλι έχει περιορισμένη επίδραση στην επέκταση της εξάπλωσης του τσαγιού. Το τσάι ήταν ακριβό εκείνη την εποχή, "η τιμή πώλησης ανά λίβρα δεν είναι μικρότερη από 60 σελίνια", και ο κοινωνικός αντίκτυπός του πρέπει να βελτιωθεί.
Ενώ το τσάι εξαπλώνεται αργά σε καφετέριες, οι αλλαγές στην πολιτική κατάσταση στο Ηνωμένο Βασίλειο έχουν συμβάλει στην εξάπλωση του τσαγιού. Το 1660, την αποκατάσταση της δυναστείας των Στιούαρτ, ο Κάρολος Στιούαρτ επέστρεψε από την εξορία στην Ευρώπη για να γίνει Κάρολος Β', και συμμετείχε σε πολιτικό γάμο με την πριγκίπισσα Αικατερίνη της Πορτογαλίας το 1662. Πορτογαλία είχε προηγουμένως έκθεση σε τσάι πόσιμο στην Ευρώπη, και Catherine προσωπικά άρεσε ιδιαίτερα τσάι, συχνά "πίνοντας σε ένα μικρό φλιτζάνι", το χόμπι της σύντομα έγινε δημοφιλής στο δικαστήριο. Το 1685, μετά το θάνατο του Καρόλου Β', ο Ιάκωβος Β ́ πήρε το θρόνο. Το 1688, έλαβε χώρα μια ένδοξη επανάσταση, και ο Γουίλιαμ και η Μαρία από την Ολλανδία κυβερνούσαν μαζί. Επειδή η κατανάλωση τσαγιού είναι πιο δημοφιλής στην Ολλανδία, η Μαρία αγαπά επίσης το τσάι και συχνά κατέχει κινέζικο στυλ πάρτι τσαγιού στο παλάτι. Το ύφος δικαστηρίων ήταν πάντα αξιοζήλευτο από τη βρετανική αριστοκρατία, έτσι πίνοντας το τσάι έχει ακολουθηθεί επίσης από την αριστοκρατία. Ως αποτέλεσμα, η κατανάλωση τσαγιού έχει εξαπλωθεί σταδιακά μεταξύ των ανώτερων τάξεων της βρετανικής κοινωνίας.
Η ανώτερη τάξη της κοινωνίας ήταν πάντα μιμούταν από άλλες τάξεις. Μετά την είσοδό της στον 18ο αιώνα, η μεσαία τάξη άρχισε επίσης να προσπαθεί. "Πίνοντας τσάι έχει γίνει τόσο κοινή που δεν χρειάζεται πλέον να εισαχθεί." Η κατώτερη τάξη της κοινωνίας έχει επίσης επηρεαστεί. Αυτή τη στιγμή, "το πρωινό των υπηρετών στην πόλη του Λονδίνου είναι βασικά ψωμί και βούτυρο, και στη συνέχεια αναμειγνύεται με τσάι γάλα", αλλά είναι ακόμα καιρός για την κατώτερη τάξη της κοινωνίας να πίνουν τσάι. Στο δεύτερο μισό του 18ου αιώνα, οι εισαγωγές τσαγιού της Βρετανικής Εταιρείας Ανατολικών Ινδιών εκτινάχθηκαν στα ύψη, με 2.324.912 λίβρες τσαγιού που αγοράστηκαν το 1750, και αυξήθηκαν σε 6.831.534 λίρες το 1774. Η ανάπτυξη του εμπορίου τσαγιού έχει προκαλέσει τις τιμές του να μειωθεί σημαντικά, η οποία έχει δημιουργήσει τις συνθήκες για την πραγματική δημοτικότητα της κατανάλωσης τσαγιού μεταξύ των χαμηλότερων τάξεων της κοινωνίας. Μια μελέτη των δαπανών των νοικοκυριών των απλών γεωργικών εργαζομένων στα τέλη του 18ου αιώνα έδειξε ότι το τσάι έχει ταξινομηθεί ως βασική κατανάλωση. Μπορεί να ειπωθεί ότι μέχρι το τέλος του 18ου αιώνα, η κατανάλωση τσαγιού έχει διαδοθεί σε όλα τα κοινωνικά στρώματα, και η Βρετανία έχει γίνει πραγματικά ένα έθνος όπου όλοι οι άνθρωποι πίνουν τσάι.